-In English soon-
Ulaanbaatar. Een enorme, commerciële stad. Met een wildernis van verkeer en schijnbaar een bruisend nachtleven (nog niks van mee gemaakt). Daar tegen over staat een bohemian, gypsie cultuur. Van nomaden volken in de Gobiwoestijn, de Kazakh eagle hunters in het westen, de grens gebergten met Kazachstan en in het noorden de Tsataan rendier herders. Excited lopen we door UB (ik blijf steeds denken 40). In de stad zien we van alles, zakenmannen in pak en hoge moderne spiegelende kantoorgebouwen, maar ook monniken en nomaden in klederdracht die hun yurt uit stappen.
Welcome to Asia
We lopen Peace road, de hoofdstraat af. De weg gaat over van een zes baans geasfalteerde weg naar een zandpad. Omdat we meerdere keren gewaarschuwd zijn voor pickpockets zijn we erg op ons hoede. Het geluid van het verkeer verstomt. We lopen het Gandan Khiid Monastary binnen. Bij de ingang staan grote stenen bakken vol met aangestoken wierook. Een pad van honderden gebedsmolens loopt om de verschillende gekleurde tempels heen. We stappen de hoofdtempel binnen. Het zit vol met monniken van alle leeftijden. Ze zingen mantra’s in koor. Het interieur is authentiek en kleurrijk. Ik voel de energie van de zang, deze plek en het geloof. Gandan Khiid is een van de weinige tempels die bewaard is gebleven onder het Russische regime. Pas in 1990 is Boeddhisme weer geheel openlijk toegestaan om uit te oefenen in Mongolië. Gandan Khiid is nu één van de belangrijkste tempels van het land.
Before they pass away
De zon schijnt en het is overdag tot aan sunset een aangename temperatuur. Toch bezoeken we de zwarte markt voor dikke sokken, een trekking broek en extra dikke truien. Khövsgöl, de naam van de Noordelijke regio waar we heen willen, is meer vergelijkbaar met Siberië dan de rest van Mongolië. Sneeuw tot aan je knieën en temperaturen van -10, zijn niet vreemd deze tijd van het jaar. Dit onherbergzame grens gebied tussen Rusland en Mongolië is de woonplaats van de Tsaatan rendier herders. Zij proberen hun traditionele levensstijl te bewaren in een steeds moderner wordend land. Het is een spiritueel volk en ze geloven in shamanisme. Sinds ik foto’s van de Tsaatan heb gezien van Jimmy Nelson project ‘Before they pass away’, ben ik verkocht.
Via, via komen we in ons hostel aan een contact met de meest betaalbare eco-tours en spreken met haar af in café Amsterdam (: . Wat we allemaal willen past helaas niet in de 18 dagen dat we hier zijn. Het wordt dus kiezen. Lastig.
Leave A Comment