Tijdens reizen moet je (of heb alleen ik dat?) vaak ineens drie keer per week om 05:00 uur opstaan. Sunrise, wat een rustig golden hour is en vroege vertrektijden naar volgende bestemmingen zijn de boosdoeners. Lukt vroeg opstaan thuis vrij lastig, hier gaat het (meestal) met gemak! Zo ook vandaag, om 07:00 uur vertrekt namelijk onze trein. Voor het aller laatste stuk van de Trans Mongolië Express, Ulaanbaatar – Beijing.
Over land van Europa naar Azië, een droom, vrij kort gekoesterd, maar wat een reis. Zo bijzonder, echt een belevenis. Houd je van reizen dan is dit een must do. Van het sierlijke Christelijke Sint Petersburg, via Moskou, Irkutsk, het Baikal meer en Mongolië, zijn we nu op weg naar wereldmacht China. Vijf dagen non-stop in de trein leek mij op voorhand heftig, maar was er een douche geweest, dan had ik er makkelijk nog vijf dagen aan kunnen plakken.
Omdat we van tevoren data moesten bepalen waarop we de trein zouden pakken, moesten we op plaats van bestemming keuzes maken. Niet alles kon in verband met een tijdslimiet. Ik ga zeker nog een keer terug naar Sint Petersburg, het Baikal meer in de winter en voor het Golden Eagle Festival van Mongolië. Onderweg hebben we ook de beste tip opgepikt voor een volgende keer Trans Mongolië Express, wat 70% aan ticketprijs scheelt. Handig!
Train life
De trein waar we in stappen is de meest luxe tot nu toe en lijkt meer een hotel dan trein. Blauwe lopers, frisse wc’s met wc papier en tussen elke wagon in twee wastafels met grote spiegel. We delen onze coupé deze keer met twee nette Mongoolse dames, onderweg naar Beijing voor werk en om te shoppen. In een roze gekleurd ochtendlicht rijden we Ulaanbaatar uit. De rollende heuvels, rokende gers en huisjes met gekleurde daken, maken plaats voor de verscheidene landschappen van de Gobi woestijn. Kamelen lopen langs het spoor en even denken we de Red Flaming Cliffs te herkennen.
Moe van 17 dagen Mongolië, liggen we om 20:30 uur op één oor, de grensovergang gaat in een slaaproes aan me voorbij. Als ik de volgende ochtend wakker word rijden we door mistige bergen en de herfstkleuren van China. Smalle bergpaadjes gaan over in acht baans snelwegen. De mistige bergen gaan over in torenhoge wolkenkrabbers, toppen onzichtbaar door de smog. De suburbs van Beijing. Ik ben zo excited, we zijn er bijna! Na een maand treinen, twee onverstaanbare talen, twee weken geitenvlees en jakthee, Russische borsch, sjamanen, het grootste meer ter wereld, het Kremlin, sneeuw en woestijn, een telefoon, drie zakken stroopwafels en een pinpas minder rijden we Beijing in. Ons eindpunt van de Trans Mongolië Expres, maar eigenlijk pas het begin van ons avontuur. Niks staat nu meer vast. Niets moet alles kan, ultieme vrijheid. Dit gevoel, het kippenvel, die rush, dit is waarom ik dit doe. Waarom ik nu in China de trein uit stap. Meet You at the Bridge, onze droom (baan). Ik kijk naar die knappe Francaise naast me, want zonder haar stond ik hier nu niet. Ik moet lachen en we omhelzen elkaar. We zijn er gek!
Gaaf dat jullie deze reis ook hebben gemaakt. Ik deed ‘m in mei en wat vond ik het fantastisch <3 leuk om jullie verhalen te lezen hierover!
Ja was echt een bucketlist! Wat leuk! Ik ga even op zoek naar jouw verhaal ook!
Mocht je zin hebben om die tip te delen ivm de goedkopere ticketprijzen voor de trein, ik hoor het graag. :-) Ga namelijk in november deze trip maken en ben nu al jullie verhalen aan het bijlezen hierover haha!
Jazeker! De tip is om al je tickets los te boeken op de stations. Het scheelt super veel geld, we kwamen andere Nederlanders tegen die 1/4 hadden betaald van wat wij voor de tickets hadden betaald. Het enige lastige is dat bijna niemand Engels spreekt en het daardoor veel tijd kost om duidelijk te maken wat je wilt. Een tolk of in het Russisch alles op papier hebben wat je wilt boeken komt zeker van pas!